Το σχέδιο νόμου για τα ΑΕΙ καταργεί τις μεταρρυθμιστικές απόπειρες του προσχεδίου νόμου εκτός από το τετραετές πρόγραμμα ανάπτυξης των πανεπιστημίων. Οι υποχωρήσεις της υπουργού και γενικά των φιλομεταρρυθμιστών της ΝΔ είναι απαράδεκτες. Το αποτέλεσμα του νομοσχέδιου που έχει κατατεθεί είναι ότι δίνει στο ΚΚΕ και στον ΣΥΝ περισσότερη εξουσία στα πανεπιστήμια απ’ όση είχαν πριν την «μεταρρύθμιση». Αν η Γιαννάκου διώξει και το σημείο για τα τετραετή συμβόλαια τα οποία διατηρούν κάτι από την αξιολόγηση που υπήρχε στο προσχέδιο νόμου τότε θα μιλάμε για πρωτοφανή προδοσία.
Το σχέδιο νόμου δηλαδή ακυρώνει ακόμα και την δειλή απόπειρα του προσχεδίου να βάλει κάποιο φραγμό στην σημερινή ασυδοσία με μια στοιχειώδη αξιολόγηση στις προσλήψεις και στις προαγωγές του προσωπικού ΔΕΠ με ατομικές αναγνωρισμένες διεθνώς δημοσιεύσεις καθώς και με την αξιολόγηση της ικανότητας διδασκαλίας από τους φοιτητές. Αντίθετα με το νομοσχέδιο ο διορισμός, η εξέλιξη και η μονιμοποίηση των μελών ΔΕΠ γίνεται με πράξη του πρύτανη χωρίς το ΥΠΕΠΘ να εξετάζει προηγουμένως την νομιμότητα της πράξης! Επίσης το νομοσχέδιο καταργεί τον συνήγορο του πανεπιστημίου που πρόβλεπε το προσχέδιο, εξαφανίζει δηλαδή τα διαμεσολαβητικά όργανα στις διαφορές που προκύπτουν στα πανεπιστήμια. Επίσης μετατρέπει τον εκτελεστικό διευθυντή διοικητικών και οικονομικών υποθέσεων, που συντονίζει το τετραετές πρόγραμμα ανάπτυξης, από κρατικό στέλεχος της κυβέρνησης που προβλέπονταν να είναι στο προσχέδιο, σε όργανο της συγκλήτου. Καταργεί στην ουσία την όποια αξιολόγηση και διαφάνεια και τον διοικητικό και οικονομικό έλεγχο της γραφειοκρατίας που προβλέπονταν από το προσχέδιο νόμου. Ο έλεγχος της σκοπιμότητας των δαπανών από το Ελεγκτικό Συνέδριο που ίσχυε μέχρι σήμερα με τον υπάρχοντα νόμο, καταργείται, ενώ η δημιουργία της επιτροπής ελέγχου αναβάλλεται.
Παρά τις παραχωρήσεις αυτές ο σοσιαλφασισμός και η κρατικοκομματική γραφειοκρατία συνεχίζουν να κλιμακώνουν την βία τους καίγοντας για άλλη μια φορά την Αθήνα. Και μάλιστα αυτή τη φορά τα τάγματα εφόδου των κουκουκλοφόρων εμφανίζονται στο MEGA με το όνομά τους για να δηλώσουν ότι έιναι αναπόσπαστο τμήμα του φοιτητικού κινήματος χωρίς ο συνομιλητής τους από τον ΣΥΝ να το αρνείται. Η διαδήλωση της περασμένης Πέμπτης είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Το σοσιαλφασιστικό μέτωπο ΚΚΕ-ΣΥΝ ΠΟΣΔΕΠ- φοιτητικών ταγμάτων εφόδου μπορεί να απειλεί τη χώρα με τη βία του ακόμα πιο ανοιχτά αφού μπορεί να καιει και αστυνομικούς. Αυτή η κλιμάκωση της βίας έχει ένα κύριο στόχο να φύγει από τη μέση και το τελευταίο ίχνος αξιολόγησης από το σχέδιο νόμου: η αξιολόγηση των πανεπιστημίων που απαιτούν τα τετραετή συμβόλαια. Είναι το μόνο σημείο που δεν έχει παραχωρηθεί από το υπουργείο παιδείας στο σοσιαλφασισμό. Ο στόχος του είναι να φύγει από το νομοσχέδιο το τετραετές αναπτυξιακό πρόγραμμα του πανεπιστημίου και κυρίως οι προϋποθέσεις της εφαρμογής του που είναι βασικά η αξιολόγηση των ακαδημαϊκών μονάδων (τμήμα, σχολή, ίδρυμα) του νόμου 3347/2005. Η αξιολόγηση των πανεπιστημίων είναι μια διεθνής προδιαγραφή γιατί χωρίς αυτή το πανεπιστήμιο μιας χώρας είναι διεθνώς ανύπαρκτο. Ειδικότερα η αξιολόγηση είναι απαίτηση της ΕΕ αφού η προσαρμογή ενός πανεπιστημίου στα διεθνή επιστημονικά και ερευνητικά στάνταρ και στις απαιτήσεις της σύγχρονης παραγωγής είναι που καθορίζουν σήμερα την συγκρότηση και την ταυτότητά του.
Το τετραετές πρόγραμμα στα χέρια μιας αναπτυξιακής κυβέρνησης θα μπορούσε να είναι το εργαλείο για να βάλει αρχικά σε μια τάξη το μπάχαλο των πανεπιστημίων, να θέσει δηλαδή το ελληνικό πανεπιστήμιο σε μια διαδικασία ένταξης στον διεθνή επιστημονικό και τεχνολογικό καταμερισμό και ιδιαίτερα στον ενιαίο ακαδημαϊκό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης της ΕΕ. Γι’ αυτό και το νεο-ακροδεξιό κίνημα δεν θέλει καμιά αξιολόγηση και κανένα τετραετές. Η ηγεσία αυτού του κινήματος ξέρει ότι ένα διαλυμένο πανεπιστήμιο και μια διαλυμένη συνολικά εκπαίδευση στις συνθήκες της σημερινής παγκόσμιας επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου εμποδίζει την ανάπτυξη της χώρας και απομονώνει το λαό από τα διεθνή πνευματικά επιστημονικά και τεχνολογικά ρεύματα. βυθίζει την κοινωνία στην οπισθοδρόμηση και στην καθυστέρηση και δημιουργεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την πρόσδεση της χώρας στο πολεμικό άρμα του ρώσικου ιμπεριαλισμού.
Παρά λοιπόν αυτές τις απαράδεκτές υποχωρήσεις της κυβέρνησης της ΝΔ οι δημοκράτες και οι πραγματικοί υπερασπιστές της σύγχρονης εκπαίδευσης πρέπει σε αυτή τη φάση να ρίξουν το βάρος τους στην στήριξη του τελευταίου οχυρού αυτής της μεταρρυθμιστικής απόπειρας που είναι τα τετραετή συμβόλαια και να μην επιτρέψουν στους σοσιαλφασίστες να προσθέσουν στις διατάξεις αυτές κάποια φρασούλα που θα αναιρεί το νόημά τους. Μια τέτοια φρασούλα θα ήταν εκείνη που θα έδινε στις πανεπιστημιακές αρχές τον καθοριστικό λόγο στην αξιολόγηση των πανεπιστημίων στο πνεύμα της γνωστής « αυτοδιοίκησης» που σήμερα δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το δικαίωμα της διεφθαρμένης γραφειοκρατίας και των ψευτοαριστερών κομμάτων που την προστατεύουν και την καθοδηγούν να είναι κυρίαρχοι στα ΑΕΙ. Ακόμα περισσότερο σε αυτή τη φάση οι πραγματικοί μεταρρυθμιστές θα πρέπει να προσέξουν τους ανθρώπους της αντιμεταρρύθμισης που έχουν μεταμφιεστεί σε μεταρρυθμιστές και προτείνουν στο υπουργείο τις πιο προδοτικές «λύσεις» και τους πιο επαίσχυντους δήθεν αναγκαίους συμβιβασμούς για το καλό της «ενότητας των πανεπιστημιακών». Έχουμε αφιερώσει ένα μεγάλο άρθρο για την αποκάλυψή τους στην ιστοσελίδα μας με τίτλο "ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ!!! Ο ΣΥΝ, το αντιμεταρρυθμιστικό ΠΑΣΟΚ και κυβερνητικοί κύκλοι διαχειρίζονται τις υπογραφές έτσι ώστε να ανατρέψουν το μεταρρυθμιστικό κίνημα από τα μέσα. Πρόκειται για αυτούς της ΑΡΣΗ και της «Μεταρρύθμισης για την Αναβάθμιση» που για λογαριασμό του ΣΥΝ και του χειρότερου κομματιού του ΠΑΣΟΚ έχουν χειραγωγήσει, καπελώσει και πραξικοπηματικά καταλάβει την εκπροσώπηση της λεγόμενης κίνησης των 1000. Η Κίνηση Παιδεία για την Δημοκρατία και την Ανάπτυξη καλεί τους μεταρρυθμιστές εκπαιδευτικούς να απομακρυνθούν από τους σφετεριστές αυτών των υπογραφών και να απαιτήσουν από διάφορους εκπροσώπους τύπου Παπαγιαννάκη και Κάτσικα να μην μιλάνε στο όνομά τους και να τους εμποδίσουν έτσι να χαντακώσουν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια λειτουργώντας σαν πέμπτη φάλαγγα των εκβιαστών και τραμπούκων του «μετώπου παιδείας».